قاراپاپاق
قاراپاپاق تیره‌ای از ایل بزرگ بزچه لو ـ بزچلو ـ که از بخش‌های عمده ترکمن است، می‌باشد. بخش‌های معروفی که از ترکمن جدا شده و با نام مستقل موسوم شده‌اند، عبارتند از: سلجوق، بزچه لو، برچلو، قره قویونلو و قاجار، بنابراین: ترک← ترکمن← بزچلو ← قاراپاپاق.
ترک واژه‌ای چینی است به معنای شجاع، دلیر، سخت. گویا چینی‌ها این نام را بر همسایگان شمال و شمال غربی خود نام نهاده‌اند، مردمان ترک در آغاز عبارت بوده‌اند از، قبچاق، غز (آغز) خزر، مرگیت، آلان بورک، ترکمن و مغول.
نژاد ترک: اگر اصل سه نژادی بودن مردم کل جهان را بپذیریم که (اکثر نژاد شناسان با تسامح ابراز داشته‌اند) و مجموع بشر کنونی را به نژادهای، مغولی منچوری، سامی، آریائی منحصر کرده‌اند، ترکان از نژاد مغولی منچوری هستند.
نژاد مغولی منچوری شامل: ملل آسیای شرقی و آسیای مرکزی و همچنین آسیای جنوب شرقی می‌شود. که در تقسیمات امروزی شامل کشورهای، ژاپن، چین، کره، ویتنام، لائوس، تایلند، آسام، برمه، بنگلادش، شرق هند، فیلیپین، اندونزی، مالزی، سنگاپور و سایر مناطق اقیانوسیه می‌گردد.
و به بیان دیگر: آسیا و اقیانوسیه عموماً از نژاد مغولی، منچوری هستند مگر مغرب هند، پاکستان، افغانستان (شامل: تاجیکستان) و ایران، بین النهرین، اناطولی، شامات و جزیرة العرب.
در این تسامح همه ملل اروپا و هند و ایران نژاد آریائی نامیده می‌شوند و ملل خاورمیانه و آفریقا نژاد سامی (سامی شامل حامی) نامیده می‌شوند.
سرزمین ترک:
در عصر ساسانی حدود سرزمین ترک عبارت بود از جنوب: دیوار چین، رود زرد (ساری چای ـ هوانگو) کوه‌های نانشان، آستن داغ، پامیر، هندوکش، رود جیحون، بحر خزر، ارتفاعات قفقاز و دریای سیاه.
از شمال: اقیانوس منجمد شمالی تا کوه‌های اورال ـ (و از اورال به بعد) رودخانه های: اوقا، بالایا، کاما و ولگا.
از غرب: کوه‌های اورال، رود ولگا و خلیج آزوف.
از شرق: دریای بیرنگ، دریای اختک، خلیج تاتاری و دریای ژاپن.
این سرزمین، امروزه به مناطق و کشورهای زیر تقسیم شده است:
سیبری شرقی، سیبری غربی، مغولستان و مغولستان داخلی، قزاقستان، قیرقیزستان، ازبکستان، مناطق محدوده ارتفاعات قفقاز و ولگا، و سرزمینی که بعدها تاجیکستان نامیده شد.
در عصر ساسانی مناطق سیبری (تقریباً) خالی از سکنه بود و در مجموع، سرزمین ترک به دو بخش خانات شرقی و خانات غربی ـ یا: ترکستان شرقی و ترکستان غربی ـ تقسیم می‌شد.
