پل‌های گادار چایی

دورنمای پل راهدهنه و آقابگلو

اولین پل در روستای راهدهنه که در حدود سال 1284 شمسی توسط «کاظم بیگ» از ثروت شخصی وی ساخته شده روزگاری معبر کاروانهای تجاری از همدان تا نخجوان بوده است. 

 این پل دارای پنج دهانه و چهار برج مناره گونه در دو طرف آن به ارتفاع 4 متر بود و پایه‌های ساختمان آن از سنگهای آهکی مقاوم با ملاطی از ساروج بنا شده است.

دومین پل، پل بهراملو است که با تقلید از پل راهدهنه، با سه دهانه و چهار مناره به ارتفاع 5/2 متر ساخته شده است.

سومین پل در روستای «کاروان سرا» تقریباً مشابه پل های موقت ساخته می‌شود که از استحکام چندانی برخوردار نبوده لیکن آثار آن تا این اواخر مانده بود.

چهارمین پل در نقده بنا می‌شود که در سال‌های قبل از 40 از بین رفت و مجدداً در کنار آن به سبک امروزی ساخته شد.

پنجمین پل در محمد یار، ساخته شد.

ششمین پل، پل جاده محمد یار به مهاباد (محور ارومیه، مهاباد) برای جاده ترانزیتی ساخته شد.

 پل تاریخی  ممیند

 پل ممیند در انتهای شرق جلگه سولدوز بر روی رودخانه "گادار" در کنار "روستای ممیند" سولدوز قرار دارد که آن را به دوره قاجاریه نسبت می دهند. پل ممیند به علت سخت بودن مسیل رودخانه، پی سازی آنچنانی ندارد و پایه های آن مستقیما روی بستر سخت رودخانه گادار سوار شده اند و دارای دو پایه از سنگ های مکعبی تراشدار، آجر و سه دهانه است. دهانه وسطی بزرگ ترین چشمه پل است و چون دهانه های کناری نسبت به دهانه وسطی کوچکتر هستند بنابراین طبیعی است که شیب پل به دو طرف آن باشد و نمای پل به صورت قوسی دیده شود.

پل ممیند چهار مناره یا میل راهنما دارد، بدنه پل با آجر و ملاط ساخته شده ولی بخش فوقانی آن یعنی سطح گذر پل به وسیله سنگ های درشت رودخانه فرش شده است. طول پل بیست و سه متر و عرض آن 30/6 متر و ارتفاع بلند ترین نقطه پل 30/8 متر است. کاربرد میل راهنما علاوه بر جنبه تریینی هدایت مسافران را به سوی گذرگاه پل در مواقعی که مشکل دید وجود داشته است، به انجام می رسانیده است.