تاریخچه سولدوز

تاریخچه سولودوز 

منطقه سولودوز (به جز بخش دشت ماهور) در قرن نهم قبل از میلاد در زیر آب دریاچه ارومیه مدفون بوده است. آشنایان به منطقه، می‌دانند امروز کوه «بوغاداغی» در اثر عقب نشینی آب به تدریج از دریاچه خارج شده و نیزارهای وسیع اطرافش را فرا گرفته. کوه مذکور ابتدا در داخل دریاچه و در محاذی و هم ردیف جزیره‌های «ائششک داغی» و «قویون داغی» بوده است، ائششک، قویون، بوغا. و بوغا به معنای گاو نر جوان است. 

جلگه سولدوز

موقعیت جغرافیائی دشت و جلگه سولودوز: برای این منظور ابتدا باید ارتفاعاتی که زاگرس را به آرارات وصل می‌کند، در نظر گرفته شود. در یکی از مرتفعترین نقاط آن قله‌ای به ارتفاع 3480 متر در دشت قادر قرار دارد که شهر اشنویه در قسمت جنوب شرقی آن است. از قله مزبور یک رشته کوه فرعی جدا شده و مستقیماً به سمت شرق کشیده می‌شود که در حدود 20 کیلومتری دریاچه، قله «خان طاوس» را شکل می‌دهد و بین بندر حیدر آباد (پاسگاه فعلی شیرین بلاغ) و محال دول به «ایلانلو داغ» موسوم شده و به دریاچه ارومیه وصل می‌شود همانطور که امروز حد میان شهرستان ارومیه و شهرستان نقده است. این رشته کوه فرعی ضلع شمالی منطقه سولودوز می‌باشد.  

قره‌پاپاق در آواجیق

شیوع نام «قاراپاپاق» و چنین نام گذاری توسط ساکنین ترکیه، سخت مطلوب نایب السلطنه می‌شود و لذا می‌بینیم به هنگام اصدار اولین فرمان در آواجیق به اردوی بزرگ مذکور، آن مردم را «قراپاپاق» نامیده است و دیگر یادی از بزچلو نکرده است این موضوع مؤید مورد دوم از مواردی است که به عنوان عوامل کوچ این مردم، بیان گردید.  

ترکان و ایران

نفوذ ترکان به فلات^[1]ایران در دو مقطع تاریخی به وقوع پیوسته است: 1ـ نفوذ ترکان به منطقه‌ای که امروز ترکمنستان و افغانستان نامیده می‌شود و از شرق به جیحون و از غرب به رود اترک و تجن محدود است. و همینطور عبور آنان از ارتفاعات قفقاز به ناحیه جنوبی آن، که امروز آذربایجان شوروی و نخجوان خوانده می‌شود. جزئیات و رقم تاریخی دقیق برای این بخش به روشنی در دست نیست.  

قاراپاپاق

قاراپاپاق تیره‌ای از ایل بزرگ بزچه لو ـ بزچلو ـ که از بخش‌های عمده ترکمن است، می‌باشد. بخش‌های معروفی که از ترکمن جدا شده و با نام مستقل موسوم شده‌اند، عبارتند از: سلجوق، بزچه لو، برچلو، قره قویونلو و قاجار، بنابراین: ترک← ترکمن← بزچلو  ← قاراپاپاق.